درمسیرباران

خداوندا چیزی هست که در واژه نامه ام عشق معنی می شود

انگار تنها با این واژه در افق زمان جای می شوم و جان می گیرم

گاهی که تو را می خوانم عشق می شوم، الهی می شوم ،ایمان می شوم

ونیکوکار،با تو خسران وزیان از زمان و زمانه ام دور می شود

خداوند من زمان را و زمان مرا، بر آنچه حق من و او، ازهم و برهم است

می خوانیم ومن وزمان برهم صادق و صبوریم.

خداوندا با آنکه برای همگی مان سفری خوش آرزو کرده ای

چرا بعضی ازما سفر به سلامت می بریم و بازگشتمان شادمان است

و بعضی مان اندوه و غم و گریه حاصل سفر ناخوش مان می شود و

هیچ از خنده نصیب لب ها مان نیست ؟!

می دانم خداوندا ، می دانم پروردگارا، می دانم که شادمانی و خنده ام

لبخند جاودان خداوندی ات را می گیرد و خوبتر می دانم که غم وگریه ام

را دوست نداری و نمی پسندی